Ευτυχώς...

Ήταν τότε που απλά προσπαθούσα να σχεδιάσω το ιστολόγιο της Ενορίας και πειραματιζόμουν. Είπα να κάνω και για μένα ένα χώρο να γράφω, δεν ξέρω ακριβώς για ποιο λόγο, αλλά δεν ήθελα να αρχίσω και εγώ να παραθέτω αγιογραφικά αποσπάσματα και λόγους πατέρων της ερήμου ή κάποιο θαυμαστό γεγονός. Υπάρχουν αυτά σε αφθονία, άσε που δεν ξέρω και πολλά. Απ΄ την άλλη, δεν μου έρχεται και καμιά φρέσκια ιδέα που αξίζει να τη μοιραστείς. Και είπα να κάνω ένα σημειωματάριο με αυθόρμητες σκέψεις και ιστοριούλες της καθημερινότητάς μας, κάτι που θα μου βγαίνει πιο εύκολα. Τελικά ούτε αυτό μου βγήκε για πολύ...
Έχω να επισκεφθώ το σημειωματάριό μου πάρα πολύ καιρό. Το είχα θυμηθεί παλαιότερα, για λίγο, όταν το επισκέφθηκε ο Ιεροκήρυκας της επιτροπείας μας εδώ. Με πήραν και απ΄την Μητρόπολη ότι ο Ιεροκήρυκας έστειλε επιστολή στο Δεσπότη για το ιστολόγιο μου. Δεν μου είπανε τι λέει η επιστολή αλλά κάτι δεν άρεσε... άντε λέω, δεν φτάνει που γράφω κάθε χρόνο κάνα κειμενάκι φέρνω και σκανδαλισμό στο λογισμό των πατέρων. Τελικά, εγώ δεν ενημερώθηκα πιο ήταν το άτοπο στα κείμενά μου αλλά πληροφορήθηκα μετά από λίγο καιρό, με επιστολή του πατρός, πως το γνωστό τραγουδάκι "Καράβι καραβάκι" και κάποια άλλα παραδοσιακά  τραγουδάκια που υπάρχουν σε βιβλιαράκι για το κατηχητικό, διαφθείρουν τα ήθη των κατηχητόπαιδων με σεξουαλικά υπονοούμενα... Έτσι υπέθεσα πως κάτι τέτοιο θα ήταν η αιτία και κάθε λέξη που μας οδηγεί σε σεξουαλικούς συνειρμούς πρέπει να αφαιρεθεί από το λεξιλόγιό μας.. Και επειδή, εγώ ως πονηρός ακόμα και εμπαθής, δε βρίσκω εύκολα ικανό αριθμό λέξεων χωρίς πονηρούς συνειρμούς, μου κόπηκε η διάθεση να γράφω..

Ευτυχώς όμως που όσο περνάει ο καιρός, γρήγορος ο άτιμος, καταλαβαίνω πως όλα στη διακονία της εκκλησίας είναι όμορφα, ευλογημένα και λυμένα..
Ευτυχώς, είμαστε μια ακμάζουσα εκκλησία που επιτελεί με αυτοθυσία το έργο της και οδηγεί τους ανθρώπους στη γνωριμία με το Χριστό...
Ευτυχώς, δεν ακολουθούμε ασθμαίνοντας τον τρομακτικά εξελισσόμενο κόσμο ως μουσειακό και φολκλορικό εθνικό στοιχείο, αλλά είμαστε μπροστά με το πνεύμα, κι όχι το γράμμα, της Γραφής και των Πατέρων, δίνοντας διεξόδους στα σύγχρονα προβλήματα..
Ευτυχώς η εκκλησία ενδιαφέρεται για την ψυχική και πνευματική υγεία των πιστών και των κληρικών της, φροντίζει ώστε να καλύπτουν τα κενά της συνεχούς εξέλιξης της προσωπικότητάς τους για να σταθούν κάποτε μπροστά στο Χριστό και να πουν "ιδού εγώ.." και όχι "ιδού.. κάποιος άλλος".
Ευτυχώς, δε χρειάζεται να ανησυχώ εγώ γιατί υπάρχουν άλλοι, πλέον έμπειροι και ανώτεροι που έχουν αυτό το φορτίο...
Εγώ, επιτελώντας τη Θ. Λειτουργία, τα μνημόσυνα, τα τρισάγια και γενικά τις λατρευτικές ανάγκες των Ελλήνων Χριστιανών, άντε και λέγοντας και κάποιο διδακτικό λόγο ή πατερικό απόφθεγμα, χωρίς βέβαια να σκανδαλίζω και να ταράζω πιστούς και κληρικούς, είμαι καλός στο καθήκον μου..

Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να είσαι ορθόδοξος ιερέας στη σύγχρονη Ελλάδα..

Ευτυχώς, μπορώ ν' ανησυχώ μονάχα για τον εαυτό μου..



   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου