η Έλενα Παπαρίζου και το ντύσιμο στην εκκλησία...


Ήταν τότε που πήγε η Έλενα Παπαρίζου στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον. Μια τηλεοπτική εκπομπή έδειχνε τη προετοιμασία της και τις δραστηριότητές της στην Ουκρανική πρωτεύουσα. Ο στυλίστας που την ανέλαβε έδειχνε στη κάμερα τα ρούχα που επέλεξε για τη κάθε περίσταση. Ένα γυναικείο sexy φόρεμα για το βραδινό πάρτι, ένα σπόρ σύνολο για τη μεσημεριανή βόλτα στη πόλη, ένα ωραίο μοντέρνο κοστουμάκι για τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της χώρας...
Νομίζω πως με αυτό το σύγχρονο παράδειγμα καταλαβαίνουμε όλοι ότι το ντύσιμο μας στην Θεία Λατρεία είναι ανάλογο του χώρου και της περίστασης. Συμβαίνει όμως πάνω σ' αυτή την ιδέα να γίνονται παρανοήσεις και υπερβολές. Το ένα πρόβλημα είναι ο καυστικός σχολιασμός και η κριτική του ντυσίματος από τους σταθερά εκκλησιαζόμενους και το άλλο η εμμονή πολλών ιερέων, μοναχών και "θεοσεβούμενων" ότι το παντελόνι είναι απαγορευτικό από τους κανόνες της Εκκλησίας και ανάρμοστο
για τις γυναίκες.

Το πρώτο θέμα, η ενασχόληση δηλαδή των εκκλησιαζόμενων με το τί φοράει ο καθένας είναι γεγονός και στην ενορία μας. Όταν πρωτάκουσα τα παράπονα κάποιων κυριών και δεσποινίδων νόμιζα ότι ήταν η ιδέα τους και η καχυποψία τους. Τελικά όμως απεδείχθη πραγματικότητα. " Δεν έχεις δεύτερο σακάκι εσύ; " είπε μια εκκλησιαζόμενη σε μια άλλη... " δεν φοράς καλτσόν εσύ;" ή " την είδες την άλλη με τί ρούχα ήρθε στην εκκλησία;" είναι κάποια ελάχιστα παραδείγματα "στυλιτιστικών παρεμβάσεων" των ενοριτισσών μας...
Είναι αυτονόητο, είναι απολύτως ξεκάθαρο και δεν χρειάζεται καν συζήτηση ότι στην εκκλησία δεν έχει σημασία αν φοράει κάποιος συχνά το ίδιο ρούχο ή αν δεν έρχεται με επίσημο και ακριβό. Είναι εύλογο και χριστιανικό να δεχθούμε τον αδελφό μας ακόμα και με κουρέλια... Κι όμως στη σύγχρονη ελλαδική ορθοδοξία τίποτα δεν είναι φυσιολογικό και αυτονόητο... Συχνά επιμένω από ωραίας πύλης και σε προσωπικές συναντήσεις ότι πρέπει να φύγει, να εξαφανιστεί από την ενορία μας αυτή η νοοτροπία. Γιατί, πού αλήθεια ένας πιστός πρέπει να νοιώθει οικία και όμορφα αν όχι στην εκκλησία και το μοναστήρι; Ποιος δεν υπολογίζει εξωτερικά σχήματα και εμφάνιση αλλά βλέπει τον άλλον ως εικόνα θεού αν όχι ο Χριστιανός;

Όσο για το άλλο μεγάλο πρόβλημα του παντελονιού...

Μου διηγήθηκε μια νέα κοπέλα:
<< Πήγα τη περασμένη Σαρακοστή σε μια κεντρική εκκλησία της Αθήνας να λειτουργηθώ και να μεταλάβω. Περιβάλλον που μύριζε μπαρούτι... Βλέμματα υποτιμητικά, κατακριτικά.. Κυρίες φουστανάτες και κοτσιδάτες, χριστιανές αυστηρές και φύλακες των παραδόσεων.. Όταν μπήκα στη σειρά για τη Μετάληψη περίεργοι ψίθυροι και λόγια υπονοούμενα την ασέβειά μου, αιχμηρά βλέμματα και μορφασμοί με συνόδευαν, τέλος μια κυρία κάτι σαν Νεωκόρος με προειδοποίησε: "δεν θα σε κοινωνήσει ο παπάς με παντελόνι.." Έχασα κάθε καλή σκέψη κάθε καλή διάθεση, πληγώθηκα. Είχα νηστέψει, είχα εξομολογηθεί, ήθελα να μεταλάβω. Δεν το έβαλα όμως κάτω. Πήγα, πήρα το μάκτρο με θάρρος, ετοιμάστηκα και κάρφωσα τον παπά στα μάτια σα να του λέω "μη διανοηθείς να κάνεις αυτό που σκέφτεσαι". Και ο παπάς το πήρε το μήνυμα.. Και με μετάλαβε.. Μόνο φεύγοντας μου είπε, "την άλλη φορά με φούστα", και εγώ σχεδόν από μέσα μου, "έννοια σου και δεν θα έχει άλλη φορά.." Και όλα αυτά σε μια υπέροχη Εκκλησία της οδού Αιόλου, στο κέντρο της πρωτεύουσας...>>

Μια άλλη κοπέλα απ' τη Τροιζηνία μου διηγήθηκε πως παλαιότερα πήγε στο μοναστήρι του Πόρου να λειτουργηθεί και να μεταλάβει. Ήταν 7 μηνών έγκυος. Φορούσε ένα παντελόνι για εγκύους με μεγάλες τιράντες και μια ζακέτα. Ο ηγούμενος αρνήθηκε να την μεταλάβει...

Σ' ένα τραπέζι μνημοσύνου προχθές συνάντησα γ' άλλη μια φορά τη διαμαρτυρία και την οργή ενός κατοίκου Αθηνών που αντιμετώπισε την ίδια συμπεριφορά στο Ναό του Πορτοχελίου. Το πρόσωπο που αποπέμφθηκε ανάξιο για το Άγιο Ποτήριο ήταν ένα κορίτσι 11 ετών που φορούσε φυσικά παντελόνι...

Παλαιότερα, εδώ στη δική μας ενορία ο παπάς δεν άφηνε ούτε κοριτσάκια 2 ετών να μεταλαμβάνουν με παντελονάκι... Με διαβεβαίωσαν ότι συμβαίνει και σήμερα σε πολλές ενορίες και μοναστήρια!

Έγινα ακροατής και μιας άλλης ιστορίας.
Ένας νέος άνδρας, πατέρας τριών παιδιών έμαθε πως πάσχει από καρκίνο στο μάτι. Απογοητευμένος, μετά από υπόδειξη φίλου, πήγε στον Ταξιάρχη στους Μανταμάδες να προσκυνήσει. Μετά από πολύ ψάξιμο βρήκε κάποιον ιερέα και του ζήτησε να του διαβάσει μια ευχή για υγεία. Ο ιερέας τον έστειλε στον ...Ταξιάρχη: "Εκεί πήγαινε στην εικόνα" του είπε. Ο νέος τον παρακάλεσε πάλι, ήθελε την ιερατική του ευχή. Εκείνος πάλι αρνήθηκε "δεν διαβάζουμε ευχές εδώ, πήγαινε εκεί στον Tαξιάρχη.." του είπε νευριασμένα και έφυγε. Φυσικά στη μονή δεν επιτρέπεται η είσοδος με "απρεπή" ενδυμασία...


Πήγαμε τις προάλλες στη σύναξη των φιλόπτωχων ταμείων στη Μονή Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα. Παρατηρούσα τις κυρίες που είχαν κατακλείσει το προαύλιο της Μονής, ήταν ακριβώς όπως όλοι φαντάζεστε... ξεχώρισα όμως δύο κυρίες με ωραίο χτένισμα και χαρούμενο πρόσωπο, φορούσαν παντελόνι, μπλουζάκι και σακάκι, ανάλαφρη και δροσερή εμφάνιση που τη χαίρεσαι... όχι όμως για πολύ. Καθώς παρακολουθούσαν την Θ. Λειτουργία από το προαύλιο της Μονής μια "διακόνησσα", υπεύθυνη της τάξεως, επέβαλε στις κυρίες αυτές να φορέσουν πάνω από τα ρούχα τους κάτι γύφτικα πανιά για να είναι ευπρεπείς... Φορούσαν βλέπεται παντελόνι..
Και εγώ θυμήθηκα τότε ότι πρίν τρία χρόνια περίπου κάποιος υποψήφιος ιεροδιάκονος παρακάλεσε τη γερόντισσα της Μονής να φιλοξενήσει μια οικογένεια Τσιγγάνων γιατί ήθελαν να παρευρεθούν στη χειροτονία του. Η γερόντισσα απάντησε πως δεν είναι ταιριαστό στη Μονή να φιλοξενήσει Τσιγγάνους...

Ρωτάω τον εαυτό μου συνεχὠς...
Προσπαθώ να καταλάβω το ύψιστο θεολογικό νόημα της στάσεως αυτής...
Ανησυχώ μήπως έχω πλανηθεί και δεν μπορώ να πεισθώ για την ορθότητά της...
Γιατί μου φαίνεται αντιεκκλησιαστική και αντικοινωνική αυτή η συμπεριφορά;
Γιατί στενοχωριέμαι και πλήττω όταν συλλογίζομαι το "θρησκευόμενο ποίμνιο"...
Γιατί με εξοργίζει να βλέπω το καλόγερο να κάθεται στην είσοδο της Μονής και να παρατηρεί ποιοι κώλοι είναι προκλητικοί για να τους σκεπάσει με φούστα;
Δεν μοιάζει διαστροφή να σκανδαλιζόμαστε από τα μικρά κοριτσάκια;
Είναι άραγε σήμερα το παντελόνι ανδρικό ρούχο;
Κι αν είναι, αυτό σημαίνει ότι οι γυναίκες που το φοράνε είναι λεσβίες;
Ποιός σκανδαλίζεται τελικά; Ο Θεός; Οι Άγιοι; Οι εικόνες και τα καντήλια;
Ή μήπως οι παπάδες, οι μοναχοί, οι μοναχές, το ευσεβές πλήρωμα...
Και αν είναι έτσι, μήπως να προφυλάξουμε καλύτερα την ηθική μας καθιερώνοντας την μπούρκα;
Αναρωτιέμαι συχνά...
Φωτίστε με...

9 σχόλια:

  1. ακολουθώντας τον μοναχό ΄Μιχαήλ στον τρόπο με τον οποίο εκφράζεσαι δεν αφηνεις περιθώριο να σε αποδοκιμάσουν ως πλανεμένο αλλα απλά ως νεωτεριστή, για μενα το δευτερο σημερα ειναι προσον να εισαι ο νεος ασκός εντός του οποίου υπάρχει η διδασκαλία του΄Χριστού...
    ξερεις πατερ μου ποτε θα με επειθαν οι μοναχοι εκεινοι που παρατηρουν τους ανθρωπους μονον αν εκλειναν τις τρυπες των παγκαριών και δεν εδιναν καν κερι στους πιστους τοτε ας λενε οτι θελουν!
    μα ο Χριστος δεν εκανε στυλιστικές παρεμβάσεις στους ακροατές του...ή κάνω λάθος???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νεωτεριστής και Ανακαινιστής είναι μόνο το Πνεύμα το Άγιο αδελφέ μου.. Γινόμαστε πνευματοφόροι επειδή ζητάμε πράγματα απλά και φυσικά για το περισσότερο κόσμο; Είναι τόσο επαναστατικό πια να θεωρούμε ότι το παντελόνι έπαψε να είναι αποκλειστικά ανδρικό ρούχο και ότι πρέπει να απλοποιήσουμε το ντύσιμό μας όπως όλος ο κόσμος...; Ως πότε θα 'μασται δύσπεπτα "φρούτα" απο έναν άλλο γαλαξία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οχι το Πνευμα το αγιο ειναι Φως εκ Φωτος προϊον αυτο-Αγαθόν και πηγη αγαθοτητος...αν στην καρδια μας εζει Πνευμα Θεου δεν θα τολμουσα να ειδουμε τους αλλους πουθενα αλλου εκτος των ματιων τους που ειναι καθρεπτης της ψυχης!
    ευχομαι καποτε να προχωρησουμε πνευματικα και να μην ασχολουμεθα με τριχες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο άνθρωπος πρώτα έρχεται στην εκκλησία,ερωτεύεται,την βιώνει και μετά μεταμορφώνεται. Οι κανόνες έγιναν για τους εκκλησιαστικούς, όχι για τους άσχετους. Δεν φτάνει να πεις σε μια κυρία να μην φορέσει παντελόνι, χρειάζεται χρόνο για να "μπει η ίδια στο νόημα".Και στο νόημα αδρανούμε να "μπάσουμε" τον κόσμο. Άλλωστε οι παπάδες,ούτε μπράβοι,ούτε χωροφυλάκοι είμαστε, φιλοδοξούμε να μαστε μόνο πατέρες και περάτες.
    Και κάτι άλλο: τα μοναστήρια είναι για τους μοναχούς και οι ενορίες για τον κόσμο. Όταν τα μοναστήρια ανοίγουν για τον κόσμο, πρέπει πρώτα να σκεφτούν αν το... αντέχουν.

    Θα παρακολουθώ το ιστολόγιο σου πάτερ. Γράψε κι άλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ πρώτα για το σχόλιο και την συμμετοχή σας. Αυτό που θα θελα να προσθέσω είναι ότι δεν χρειάζεται ούτε οι "εκκλησιαστικοί" άνθρωποι να μπουν στο "νόημα"του παντελονιού. Το παντελόνι θεωρώ ότι πρέπει να πάψει να λογίζεται ανάρμοστο και αντικανονικό ρούχο για τις εκκλησιαζόμενες γυναίκες. Μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ευπρεπέστερο και πρακτικότερο.. Να τελειώση και αυτό το θέμα να δούμε κ τόσα άλλα σοβαρά ζητήματα κ ανάγκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στη δύσκολη εποχή μας.. Εύχεστε υπέρ ημών όπως κ ημείς ευχόμεθα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όντος αδελφέ μου είναι ταπεινό να ασχολούμαστε με τα ανούσια αυτά θέματα.. Σκέφτομαι όμως ότι παρ' όλα τα τόσων ετών κηρύγματα αγάπης και ταπείνωσης, συγχωρητικότητας και ελεημοσύνης, παρ' όλες τις τόσες κατηχητικές προσπάθειες εκατοντάδων ιερέων στην εκκλησία μας, παρ' όλες τις νέες θεολογικές προσεγγίσεις κ τις τόσες πολύπλευρες γνώσεις κ μελέτες των εκκλησιαστικών ανθρώπων, ένας απλός πιστός δύσκολα θα αναπαυτεί σε ένα εκκλησιαστικό περιβάλλον.. Σπάνια θα μείνει η πρώτη καλή εντύπωση.. Ίσως αυτό κάνει το θέμα αυτό τόσο επίκαιρο αν κ ανούσιο.. Πρίν ακούσει ή αισθανθεί ο πιστός οτιδήποτε καλό στην Εκκλησία ακούει τις ανόητες κ ηθικιστικές παρατηρήσεις ημών των ἡθικών κ ευσεβών εκκλησιαζομένων... Δεν έχουμε αφήσει καθόλου χώρο να μιλήσει κ ο Χριστός.. Χαίρομαι που σ' έχουμε στην Περιφέρεια κ συμβάλεις ενεργά αδελφέ.. Έυχου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ευχομαι και προσεύχομαι πάτερ Κοσμά και πατερ Παντελεήμονα να είναι οι πιστοί μας τόσο φτασμλενοι πνευματικα που να βλέπουν ολους τους αδελφούς τους ως λουλούδα πνευματικα στον κήπο της Εδέμ που είναι η εκκλησια του Χριστού επι γης και οχι σαν αγκαθια που μας απομακρυνουν απο τον Θεο μας!
    ευχεσθε τωρα που ολοι θελουν την εκκλησια του Χριστού υψιλά εκείνη να μην ασχολείται με τρίχες αλλα με την ουσια της σχέσεως μας με τον Κύριο μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πηνελοπη26/12/09

    Eγω θα ηθελα να πω την ατελη μου γνωμη.Πρωτα πρωτα πρεπει να ξερω τι γνωμη εχει ο κυριος μας για αυτο το θεμα.Το παντελονι ειναι ενδυμα των ανδρων και οχι των γυναικων.πως θα σας φαινοταν αν ενας ανδρας ερχοταν με φορεμα να κοινωνησει? θα αρεσε του κυριου μας?δεν νομιζω.......Στον ναο πηγαινω με ταπεινωση....δεν εχει σημασια αν τα ρουχα μου ειναι παλαια η καινουργια...σημασια εχει οτι ειναι καθαρα,ταπεινα και σοβαρα.Αλλα δεν εχει γινει η αναλογη καθοδηγηση απο ανβωνος....να μιλησει ο εκαστοτε κληρικος και να πει δυο λογια πανω σε αυτο.οι περισσοτεροι εχουμε τον εγωησμο του η με δεχεται ο θεος οπως ειμαι η δεν ξαναπαω.και τι ειναι ο θεος δηλαδη το κερασακι στην τουρτα σου ειναι? πας να κοινωνησεις μεσα στον εγωησμο...και δεν εχεις το φιλοτιμο να πεις ''πως με θελει ο θεος να ειμαι μεσα στην εκκλησια βρε παιδι μου?''να πεις ''μαλλον ο κυριος μου θα με ηθελε πιο σοβαρη στον ναο μεσα''και αυτο γιατι δεν τον εχουν αγαπησει δεν εχουν αυτο που λεμε θειο ερωτα...να τον αιστανθουν διπλα τους σαν τον μεγαλυτερο θυσαυρο....με μια αγαπη πολυ βαθια και ουσιαστικη....μια αιωνια αγαπη...κατι που εχει τη μεγαλυτερη αξια στην ζωη τους....στην ζωη μας....Τωρα η εκκλησια τους δεχεται ολους ...αλλα απο ανβωνος θα επρεπε να γινει καταπληκτικη δουλεια οχι μονον το ευαγγελιο που ειναι πανω απο ολα....αλλα και μια προσπαθεια του πως να αγαπαω τον κυριο...πως να ζητω απο τον κυριο να με κανει να τον αγαπω οπως εκεινος θελει.Η θρησκεια μας εχει καταντησει ''ηθη και εθιμα του τοπου μας''...Δεν υπαρχει ουσιαστικη σχεση με τον ιησου μας.Οι σχεσεις επιφανειακες ειναι ολων...Αυτο που ειχαν οι αποστολοι...να εισαι φυλακισμενος και το μυαλο σου να ειναι εκεινος....δεμενος με αλυσιδες να εισαι και να εχεις την ελευθερια στη σκεψη και στην ψυχη σου οτι ειναι διπλα σου,να του μιλας και να δακρυζεις , να του λες''ιησου μου εισαι διπλα μου...το ξερω...ποσο θαθελα να φιλησω το αγιο χερακι σου,να μυρισω την αγιοτητα σου,να ειμαι μαζι σου για παντα...εισαι η αιωνια αγαπη μου ...το δεκανικι μου...το στηριγμα μου...''και κοιτωντας το χαλι σου να αναπολεις την ανασταση και τον παραδεισο...αλλα να βλεπεις οτι εισαι ατελης,οτι δεν εισαι αξιος για εκει και οτι επειδη ελπιζεις...σε εκεινον...πιστευεις σε εκεινον...αγαπας εκεινον....τοχουμε σκεφτει αυτο? υπαρχει και η προσευχη ,υπαρχουν ομως και τα δικα σου που θα πεις στον κυριο...ανδρες και γυναικιες.και τοτε ανοιγει η καρδια και γινεται μεσα σου παραδεισος....και ζεις αυτη την αγαπη...τοτε ουτε παντελονια θες να βαλεις,ουτε εξωμα,ουτε κοντα ρουχα προκλητικα....θελεις να εισαι παντα ντυμενος σοβαρα και ταπεινα γιατι ξερεις οτι στενοχωρεις τον κυριο....δεν θελεις να βαζεις κραγιον για να πας να κοινωνησεις ουτε σου αρεσει να βαφεσαι...γιατι ο κυριος την καρδια σου θελει και οχι την εμφανηση σου...τοτε νοιωθεις μια γλυκια μοναξια κατω απο την κτιση με τον κτιστη...το εχουμε σκεφτει αυτο?....Η μεγαλυτερη εργασια ειναι πως θα μπορεσουμε να αγαπησουμε τον κυριο με μια πολυ βαθια ,ουσιαστικη αγαπη....θεια...ρομαντικη..γιατι ο θεος δεν ειναι ιδεα....ειναι η αιωνια αγαπη.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος30/11/10

    Μόνο έκπληξη μπορώ να θεωρήσω τούτο το συναπάντημα και κυρίως τις αποτυπωμένες απόψεις.
    Είμαι Κληρικός εδώ και αρκετά χρόνια και μπορώ να πω πως έχω φρικάρει με πολλά.
    Μπράβο παπά μου, συνέχα την επανάσταση σου, απλά δεν ξέρω αν έχει νόημα. Η Εκκλησία είναι πλέον ένας νεκρός οργανισμός που δεν αλλάζει.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή